Głuszenka w Dwutygodniku

Cztery utwory Głuszenki w Dwutygodniku! O tu: dwutygodnik

P.S. Kiedy przeczytałam, że chcą opublikować "Psychopatię", a czytałam maila o 3 w nocy, rzuciło mi się w oczy jedynie to słowo. To zaskoczenie, kiedy ktoś diagnozuje Cię bezpardonowo.

Sobota

Sobota

Wygodnie

jak w pluszu

mościmy gniazda

otacza nas boski spokój

chmury znikają

mimowolnie

rozpycha się gładka

sobota

upalna iluminacja

pali zwoje

kurczymy się

ktoś coś leniwie
 sączy

(nie masz pięciu złotych?)

pies śpi
u progu

Zaraz-ktoś-nas-zawoła

obetnie-nam-włosy

i-każe-jeść:-łyżką-i-nożem

oddalmy się

nad dachy, pod krawężniki

w szparach szukać

pluszy, liści i piór

Babka

Lancetowata

zna tyle tajemnic

babka lancetowata nie wie

nic.

Jeszcze nie

 Jeszcze nie

Jeszcze cię nie zdradziłam

jeszcze trzymam klucze

nie palę mostu

a przechodzę przez most

czuję jak drżysz

w tej ciemności każdy się boi

nie ty

ekscytacja jest twoją szminką

porastasz mchem

przyrastasz cieniem

piękna

powietrze ciągnie śliską smugą

odbicia bledną zapada szept

i twoje ciepłe ciało

o podrapanej skórze

jeszcze przechodzę przez most

nie palę

mostu

rozbłyskasz źrenicą

za słońcem płaczą nasze ptaki

nie ty

oko jak ujście tunelu

jak neon

wiem już jak przejść przez most

nie przechodzę przez most

nie palę mostu

Morze wrze

Morze

Tyle wysp na wodzie

zbudowaliśmy tratwę

ale one

tyle ich

szklanych

nieprzebranych

gładkich

Ronią łzy

kruszą spoiwa

wołają sztorm.

Czeka na nas

morze kochany

mówiłeś

dotknij ich

zimnych policzków

nie da się ogrzać

-

dla mnie oczy płoną

nie skóra

teraz popatrz

morze wrze

I ta twoja kotwica

wiesz dobrze -

ściąga mnie w głąb